AŞK ve BAHAR
Bilmem kaçıncı mevsim bu... Çocuklar oynuyor düş sokaklarında Adını fısıldıyor kulaklarıma rüzgar Dilime şiir bulaşmış biraz Bir türkü tutturmuşum Dudaklarımda... Baharın çiçekleri savruluyor saçlarımda Aklımda yüzün, ellerin uçuşuyor Bir çocuk gülümseyişi yanaklarımda. Kelebeklerle dost oldum; Kuşu uçurtmaktan, Karıncayı incitmekten korkuyorum. Sokaklarımda şenlik var, kalbimde düğün. Aşk ümittir demeyin! Uçmasından korktuğum O, şimdi kalbinde düğüm. ...... Umuda yüz sürdüm bakışlarında Sen, ümidin kendisi Ben, gelmesem de sen bekliyordun Baharda açan erik çiçeklerini Savurmak ne hoştu o tebessümünle... Olan olmuştu işte, ben savruluyordum Cemre gibi başı sevdalı buluta. Sen, kızarıyordun elma şekeri yiyen çocuk gibi “Sevgilim” demek istercesine, Aşk! Belki böyle bir şeydi işte... ... Bana sorarsanız bundan sonra Ne yollar ayırabilir bizi ne yıllar Ne de çiğnenmemiş sokaklar. Sen, “Nerdeydin bu zamana kadar?” diyordun Ben, mutluluğa açılan kapıyı aralıyordum Tertemiz. Sen, “Sevgilisin” “Beklediğimsin” diyordun Ben, “Sevilmek en güzel huyumdur” diyordum Usulca. Çünkü sevmek; Kendin olmaktır, o olmaktır, biz olmaktır. Cennete adını yazdırmaktır. Bizi seviyor Tanrı! Çünkü mutluluğa açılan yolu O, yarattı. “Seni seviyorum” Tanrım! Seni, Seviyorum... . Zehra Kemaloğlu
Giresunluların Buluşma Adresi sitesinden 27.04.2024 tarihinde yazdırılmıştır.